Terugkeren naar sport na de zwangerschap - Advies voor moeders van triatlete Vicky Holland

Nou, zoals blijkt, was het alles behalve eenvoudig om na de geboorte van een baby weer te gaan trainen voor een triatlon . Maar ik kan eerlijk zeggen dat het een liefdeswerk was om weer aan de start te komen . Deze laatste fase van mijn carrière zal altijd iets zijn waar ik met grote trots op terugkijk.

Ik was 36 toen ik zwanger werd en 37 toen Emmie werd geboren. Ik wist dus dat ik heel graag een kind wilde, maar ik wist ook dat dit het einde van mijn carrière zou kunnen betekenen.

Ik moest me er goed bij voelen dat ik waarschijnlijk niet meer 30 uur per week zou kunnen trainen, dat mijn prestatieniveau misschien nooit meer hetzelfde zou zijn, dat mijn slaapschema misschien nooit meer zou herstellen en dat ik altijd rekening zou moeten houden met de behoeften van andere mensen voordat ik aan mijn verlangens zou voldoen om overal ter wereld aan wedstrijden deel te nemen.

Het was een risico dat ik wilde nemen en inderdaad, tijdens mijn periode buiten de top 15 ter wereld zakte ik naar een plek ergens rond de 250.

Ik begon pas negen maanden voor de Olympische Spelen in Parijs weer met racen. Dat betekende dat ik altijd een grote uitdaging had om bij de vierde Olympische Spelen te horen. Ik was dan ook realistisch over mijn verwachtingen.

We hebben zo'n overvloed aan talent in het Verenigd Koninkrijk dat het ongelooflijk moeilijk is om een ​​team te vormen, laat staan ​​als je al bijna 2 jaar uit de sport bent, een baby hebt gekregen, geen punten/ranglijst hebt en niet aan de races mee kunt doen die nodig zijn om je te kwalificeren. Terwijl ik naar verre uithoeken van de wereld reisde om mezelf een kans te geven, was ik me er altijd van bewust dat voor het eerst in mijn carrière mijn 'waarom' niet alleen de Olympische Spelen waren. In plaats daarvan racete ik voor de uitdaging om te zien hoe fit en snel ik kon worden na een baby, om mezelf en anderen te bewijzen dat ik (en dus iedereen anders) weer op het niveau kon komen van voor de zwangerschap , en om gewoon weer echt te genieten van triatlon.

Misschien wel het allerbelangrijkste, hopelijk zal mijn kleine meid op een dag geïnspireerd worden door de gedachte dat ze een gezin kan hebben en het professionele leven dat ze wenst - haar moeder heeft het tenslotte gedaan. Vrouwen zouden niet hoeven te kiezen.

Over een paar weken ga ik officieel met pensioen. Ik heb dan iets meer dan een jaar weer geracet. Hoewel velen dat misschien vreemd vinden, aangezien ik net weer op een hoog niveau ben, is het wat mij betreft perfect.

Ik had nooit verwacht om nog vijf jaar in de sport te blijven, maar ik had een sterke behoefte om te krabben en de professionele triatlon achter me te laten op een plek waar ik gelukkig ben, waar ik nog steeds van deze sport houd en waar ik een paar hele goede prestaties heb kunnen leveren.

Dit jaar heb ik een medaille gewonnen op de Wereldbeker en onlangs ben ik Europees kampioen geworden met een van mijn beste allroundprestaties ooit. Het voelt geweldig om te weten dat ik met zo'n hoogtepunt uitstap.

Ik zal altijd blijven zwemmen, fietsen en rennen, maar met iets minder intensiteit en frequentie dan ik nu doe! Hopelijk heb ik nu meer tijd en ik zou graag wat van die tijd besteden aan het helpen van andere vrouwen om hun terugkeer naar sport na de bevalling te plannen .

Het menselijk lichaam is een ongelooflijk iets, en het vrouwelijk lichaam is zeker het meest buitengewone - het feit dat we in staat zijn om hele mensen in ons te laten groeien, verbijstert me nog steeds. Maar laten we dit niet bagatelliseren, het is een enorme beproeving en absoluut niet iets om zomaar 'van terug te stuiteren'.

Ik heb geleerd om alle verwachtingen over wat ik zou moeten of kunnen doen tijdens de zwangerschap en na de bevalling los te laten en om veel geduld met mezelf te hebben.

Mijn zwangerschap was niet bijzonder actief en ik had veel pijn, vooral vanaf het midden en na ongeveer 6 maanden was ik gereduceerd tot het uitlaten van honden als mijn enige activiteit. Zeker niet de gezonde, actieve zwangerschap die ik voor mezelf had voorgesteld, maar ik moest leren om comfortabel te zijn met wat mijn lichaam kon doen en gewoon te accepteren dat het op dat moment een belangrijkere taak deed. Daar vrede mee vinden is echt belangrijk - als atleten willen we onszelf altijd pushen en zo fit mogelijk blijven, maar mijn sterkste advies zou zijn om echt naar je lichaam te luisteren en te doen wat je voelt dat je kunt en wilt doen.

Haal alle druk van je af, vergelijk jezelf niet met anderen en laat je niet verleiden om aan wedstrijden mee te doen nadat de baby er is - hoewel doelen meestal zo belangrijk zijn, legt dat in dit geval veel te veel druk op hoe snel je weer klaar bent om te racen. Je doel tijdens de zwangerschap is om een ​​gezond mens te laten groeien!

Na de bevalling, wees niet geneigd om te haasten, wees lief voor jezelf en gun jezelf de tijd om te wennen aan je nieuwe normaal. Pasgeborenen zijn intens! Als je er klaar voor bent, zou ik een 'Mummy MOT' adviseren - de meeste fysioklinieken bieden deze nu aan met fysiotherapeuten die hierin gespecialiseerd zijn. Ze kunnen je onderzoeken, ongeacht het type bevalling dat je hebt gehad, en je core en bekkenbodem beoordelen om te bepalen of je klaar bent om te beginnen met lichte oefeningen.

Zodra je het sein 'all clear' krijgt, bouw je het langzaam op . Ik begon met zwemmen en fietsen toen ik 8-9 weken na de bevalling was, maar heb ongeveer 3,5 maanden niet gerend omdat dat het meest intensief is voor je lichaam en bekkenbodem. Ik begon met een mix van wandelen en joggen, en bouwde het heel langzaam op in ongeveer 6 weken voordat ik mijn eerste 30 minuten durende continue run deed.

Vanaf dat punt wordt het een stuk leuker. Je hebt de boel langzaam opgebouwd, je hebt groen licht gekregen van een specialist, je kunt meer volume en intensiteit gaan introduceren en zelfs overwegen om weer aan wedstrijden mee te doen. Als je in deze fase zit, of als je al een tijdje kinderen hebt en overweegt om weer aan triatlon te gaan doen, dan is dit het punt waarop een coach en een groep mensen om mee te trainen zo belangrijk zijn. Vrienden hebben om mee te trainen maakt alles zoveel leuker en socialer - en het helpt je ook om jezelf te pushen tijdens zwaardere trainingen . Het helpt nog meer als sommige van die vrienden in een vergelijkbare positie zitten als jij met betrekking tot het ouderschap, omdat je dan zoveel vergelijkbare ervaringen hebt om over te praten en ze zullen het echt begrijpen en met je meeleven als je haast hebt om je kind op te halen bij de crèche of als je moet annuleren omdat je weer ziek bent geworden!

Een coach kan ook heel behulpzaam zijn bij het begeleiden van je terugkeer naar de racesport en het vormgeven van je doelen, en kan je ook helpen verantwoording af te leggen. Ze hebben waarschijnlijk al veel andere moeders of ouders gecoacht, dus ze begrijpen ook de beperkingen waar je onder staat en kunnen je helpen het maximale uit jezelf te halen met de tijd die je hebt.

Triatlon is een prachtige sport met een geweldige gemeenschap die iedereen verwelkomt en ten goede komt, ongeacht leeftijd, niveau of geslacht.

De uitdaging om drie sporten op één dag te combineren en je potentieel in alle drie de sporten te maximaliseren, kan eindeloos en verslavend zijn. Het is een echte lifestylesport waarbij je hele levensstijl draait om gezond en actief zijn, en misschien nog belangrijker, mentaal gestimuleerd en gelukkig.

Het is zo belangrijk om tijd voor onszelf vrij te maken, zelfs als we eenmaal ouders zijn geworden en dat is waar het echt nuttig kan zijn om na de zwangerschap weer te gaan sporten. Hoewel je identiteit ongetwijfeld zal verschuiven naar die van ouder, zou dat niet je enige identiteit moeten zijn en iets voor jezelf hebben waar je van geniet en dat je fysiek en mentaal stimuleert, is zo belangrijk voor algehele gezondheid en geluk.

Houd dit in gedachten en wees bereid om om hulp en steun te vragen, zodat u de uren krijgt die u nodig hebt voor uzelf. Dat is niet falen als ouder, maar investeren in uzelf om gelukkiger, gezonder en waarschijnlijk beter te worden.

Er zijn natuurlijk ook andere sporten die dezelfde voordelen bieden als triatlon. Welke sport je ook kiest, ik zou iedereen - moeder of niet - willen aanmoedigen om mee te doen en zelf te ervaren hoe lonend het is om het te proberen.

Vergeet niet dat moeders superhelden zijn, wij kunnen alles!